Dla Ciebie

Nie powiem

Że jesteś dla mnie wszystkim 

Że jesteś dla mnie całym światem 

Bo jesteś tym 

Który potrafi sprawić

Że mogę mieć wszystko 

Odkrywać wszystko 

Doświadczać wszystkiego 

Cały świat

Dzięki Tobie

Z Tobą

***

Ryzyko jest elementem 

Spajającym niezrealizowane pragnienia

I nieuwolnione uczucia

Podejmowanie ryzyka 

Wiąże się wiarą w los 

Wiąże się z wiarą 

Ateista nie podejmujący ryzyka 

Lato z radiem

Ten deszcz 

Który teraz zdobi Twoje szyby

Okna

To moje wszystkie łzy niewypłakane

Z tego tygodnia 

Żebraczki

Kobiety, które raz kochały zbyt mocno
Nie potrafią kochać

Czasem udają
I czasem im się udaje

Bo nikt w nie nie wierzył
Włącznie z nimi samymi

One same ze swoich
Zatwardziałych serc od zabliźnień
Czerpią stale

One stale poszukują antidotum
Na obojętność

One wiedzą gdzie je znaleźć
One nie mogą odnaleźć tych miejsc w ludziach

One oczekują perłowego zamku z niczego

Ulotn

Zapach pomarańczy 

Soczysty, słodki, koloryzowany

Co może być piękniejszego niż zapachy?

Z tych rzeczy nieważnych 

Traconych w ziemskim świecie tracenia 

Nic nie może być piękniejszego niż zapach człowieka 

Ten prosty sygnał społeczeństwa 

Określony poczuciem bezpieczeństwa 

***

nadal nie wiem
czyj to śmiech
śmierć?
co robisz w moim domu?

***

jestem hejnał
klasyfikuję się do tych dźwięków
których nie znasz
według sąsiadów zeznań

Znajdź mnie jeśli to Twój światopogląd

Byłam piętnastoletnią

Nastolatką

Przekonaną o tym

Ze życie jest tylko po to by kochać 

I być kochanym 

Jak dobrze, że stałam się dorosła

Miłość to nie pocałunki 

To nie spacery 

Nie uśmiechy, komplementy

Nie spotkania, nie te po to by popatrzeć 

Miłość to nie przytulenia,

Nie te tylko po to by objąć rękami 

Miłość to nie gwiazdy na niebie

Burzliwe decyzje, uparte kłótnie

Stałość 

Miłość to nie stałość 

To dynamiczność 

Ciągła ciekawość 

Ciągła wdzięczność 

Pomoc 

Szacunek

Prawda

Pragnienie mądrości 

Miłość to skupienie 

Ale nie na sobie wzajemnie,

Na wspólnej pracy

Powiązanej w budowaniu społeczeństwa, rzeczy ważniejszych niż my sami

Miłość nie jest silna, kiedy budują

Ją dwie istotki

I tylko na własnych barkach, 

bo z problemami jest jak ze szczepionkami, 

trzeba wymyślać wciąż nowe substancje zapobiegające mutującym się zarazkom, 

a skąd brać nowe, odporne substancje, jeśli nasze pomysły są ograniczone tylko do 

dwóch jednostek? 

Nie jesteśmy studnią bez dna, prędzej czy później wyczerpiemy swoje zasoby prowadząc wymienny handel między sobą wzajemnie.

Miłość to zapewnianie rozwoju innym

Miłość to dawanie wszystkiego co przydaje się światu by uśmierzać ból 

Miłość to nie uczucie 

To nie motylki 

Nie radość 

To nie ta pustka 

Miłość to powiązania z tym co jest w centrum 

W centrum jest wszystko

Cały świat 

Miłość to nie strach

Próżnia 

Niepewność

Pragnienie

Zachwyt

Materialne piękno

Podświadomość 

Miłość to nie wyrzuty

Zniesmaczenie 

To nie ciągła zgoda i niezgoda

Przeplatające się

Miłość to nie romans

Nie dramat

Nie tragedia

Nie komedia

Nie nowela

Nie sielskość 

I nie romantyczność 

I nie nuda

Sama 

Miłość to sięganie po możliwości

Budowanie tych możliwości 

Których mamy pewność ze chcemy się trzymać 

Rozwijać 

Miłość to dobry kierunek 

Własny drogowskaz, lub ten pokazywany przez osobę, która zna się na miłości, umie kochać

Miłość to nie pory roku

Nie pogoda

Nie aura

Nie nastrój

Nie humor

Miłość to nie emocja 

Monotoniczna

Miłość to nie dylemat

Miłość to nie opcja

Miłość to wybór 

Prosty wybór 

Przestroga na czysty start

W piekle dręczyć cię 

Będzie zajęcie 

Które największym grzechem 

I lękiem wrosło w życie

Im bardziej różnorodne 

Tym rodzaje kar kunsztowniejsze

Nieludzkie, bo niedzisiejsze 

Najokrutniejsze dla ciebie 

Hej ty! Słuchaj uważnie 

Zniszczenie przychodzi z nienacka

W doczesności załatw sprawy

By po wieczność nie prześladowały  

Nowa epoka

Gdybyśmy mieli wybór 

Cofnąć się do minionych czasów

Ale zostaje nam tylko przyszłość

I o nią musimy dbać przecież

Żeby nie stać w miejscu 

Wiążącym naszą wolność

Odpowiedz sobie na pytanie 

Kim jesteś?

I jeśli nie wiesz 

Daj sobie szanse, daj czas, daj spokój 

Tylko tyle 

Daj sobie rozum i rozwój 

Dosłownie moje piekło

Boli mnie całe ciało

Cała siebie bolę

I bólem jestem 

I ból tworzę

Po kolei jeśli mam wymieniać 

Jeśli to ulgą jakoś mi wynagrodzi

Wolałabym się nigdy nie urodzić 

Oczy 

Oczy bolą łzawią nieregularnie 

I mimo woli 

Uszy jakby rozgrzane ciepłym termosem od wewnątrz świdruje je nieprzyjemność

Kark gdy obracasz głowę w jedną stronę tępym bólem się zowie 

Plecy całe barki i łopatki aż po lędźwie 

Żebra gdy wdychasz i wypuszczasz powietrze 

Jakby igły tam wsadzano mi zamiast nie wiem 

Bolą mnie płuca jakby ktoś przytrzasnął je warstwą betonu 

Naciskał i miażdżył wnętrzności 

Ku swojej przyjemności 

Pośladki tez mnie bolą i uda i lewa łydka 

Prąd po nich przeszedł do stóp po paliczki i drga 

Żołądek 

Mój kochany 

Przez żołądek do serca 

Jakie to prawdziwe stwierdzenie gdy 

Wysiada serce przez hiperglikemiczną zapaść

Dłonie 

One to te z jednych najbardziej przejętych 

Czemu nie roztrzaskać ich do końca 

Przybrałyby bardziej ludzką postać 

Przepraszam

Widziałeś więcej niż inni

Ale nawet ja nie potrafiłam w stu procentach zniszczyć Twoje potwory 

Gdyby ktoś napisał o nas kiedyś historię

Nikt nie uwierzyłby ile żaru było w tych niepozornych ludziach 

Bo byliśmy niezwykli 

Tak nadzwyczajni, ze nikt oprócz nas tego sobie nie potrafi wyobrazić 

Byliśmy pełni 

My 

Dopełnieni 

Ale

zawsze coś 

Zawsze coś 

Mały strach 

***

Nie jestem

Nie jestem 

Jej

Człowiekiem nie

A czuję i mówię i cechy mam

Wszystkie ludzkie 

Czkawkę nawet mam 

Mam skurcze

Serce czterodzelne i kontrolę

Potrzeb 

A nie jestem 

Nie jestem

Człowiekiem ludzkim 

Człowiek sam sobie taka nazwę wymyślił 

Nie ich 

Nie ich jestem 

Człowiekiem 

Jestem 

Stworzeniem 

Cdobrowiekiem

Chujnią

Mocą i popiołem 

Pryszczem smakiem i potworem 

Nieograniczonym słowem 

Teraz Po tym

 W szeregu stoję bo czekam 

tak jak wszystkich 

mnie z niego wyciągną 

wstawią w kolejną kolejkę

jak to jest parę razy w życiu

 a po co te zmiany 

i czy każdy w ostatniej  

będzie w tej samej 

a jeśli nie 

to ja będę w jakiej 

Gdy się skupię

Bolą mnie opuszki moich palców

Oczy zamykają się w ramy obrazów

Ze skazą miasta

Czas lasów wnętrz ciał

 Mnóstwo brudu rozmazuje go tylko

Jak sięgam wgłąb 

Gdy się skupię bo próbuje zrozumieć

Nie ma miejsca na ziemi

Mojego co byłoby opieką

Czy sam sobie mogę pozwolić

Mogę czy nie 

Moje ciało płonie

Mózg tonie 

Tak jakby 

Nie mogę być człowiekiem 

Muszę to mieć 

Bo tylko to ma sens 

Za wolno

Za długo 

Jestem w miejscu w którym nie powinnam być 

W ludziach których nie powinnam znać 

W sztuce, którą gram 

Czas który trwa

Jest jak Kordian 

Marnowany

Świadomość

Nikt o ciebie nie zadba

Ty sam musisz być ostoja sumienia

Wariactwo 

Trzymam je w klatce 

Rzuca się 

Musisz być silna 

Kto? Ja? Klatka? 

Czy to co w niej trzymam

Co mnie przy życiu trzyma

Ironia przekleństwa 

Dłużej nie wytrzymam 

W niewiedzy 

O sobie, o klatce

O swoim mordercy 

Osobowość

Gdy ktoś mną gardzi pytam

Co mogę dla Ciebie zrobić?

Kiedy ktoś milczy 

Milczę też 

Kiedy ktoś się śmieje 

Myślę czy to szczery śmiech 

Czy uśmiech jest z bólu 

Ból gniew i strach pokazywane 

Są lepsze o wszechświat od uśmiechu jakim karmi ktoś powierzchowne serca 

Od milczenia 

Oblicza lalki

I dopóki widziałam u ludzi 

Dopóki chciałam to pokazać 

Siebie 

A nikt mnie nie zna 

I ja sama siebie nie poznaje 

Ale nie chce zmieniać tego 

Ze do każdego mam dystans 

Bo tylko tak odgrodzę siebie od 

Zła i dobra 

Potrzeby ludzkie i potrzeby duchowe 

Przeszłość pogrzebuję 

Można żyć bez miłości, bez tęsknoty, bez przyjaciół, bez seksu, bez siebie 

Bez sensu 

Kto mnie znał? 

Może jeden 

Który zmarł

I pogrzebuję go bez zbędnych celebracji 

A wraz z nim swoją miłość, jej piękno, nasze nagie i ubrane ciała, nasze miejsca, pocałunki w środku lasu, wyprawy na chmurach w gwiazdy, duchy i modlitwy, całodobowe rozmowy, malowanie największego dzieła świata, rodzynkową herbatę, filmy których nigdy nie dokończyliśmy, bo zasypiałam na Twoich kolanach, serduszkowe mydło, mycie zakrwawionych twarzy w rzece, darcie ryja przez balkony i rozmowy w środku zimy przez okno mojego pokoju. Kocham Cię i zawsze będę, tak jak obiecałam. Mimo to moja miłość jest już pogrzebana. Gdybys wrócił i błagał, nie zgodziłabym się nigdy. 

Stara miłość nie rdzewieje ale nie można być głupcem.

Flustracja, też to czujesz?

Nie przeleję tej samej miłości 

Na innego człowieka 

Gdybym przestała robić to czego nie chcę

Nic nie zostałoby mi do roboty 

Nigdy ci się nie uda 

Bo nigdy tez nie chciałaś na prawdę 

To tamto siamto 

Jakbym się stosowała to wyglądałoby inaczej 

A ja ciagle robię coś czego nie chcę 

Na spacer chciałabym pójść 

Ale sama nie i z kimś kogo nie lubię tez nie 

A nikogo nie lubię 

Denerwują mnie schematyczni ludzie 

Jak u mnie kurwa już nie jest okej

To siup na pięcie się obróć 

Obraź się najlepiej 

Bo jak ja się nie uśmiecham bo już nie mogę czasem 

Wytrzymać z tą iluzją siebie przed światem 

To znaczy ze zła jestem 

I nie pokocham nikogo kogo mylą moje uśmiechy i piękna mowa 

Kto twierdzi ze mu zależy 

A w momencie gdy odchodzę nie biegnie za mną krzycząc, ze wie ze to przejściowe 

Kto nie pyta ‚co mogę dla Ciebie zrobić?’ Kiedy warczę i gardzę 

Bo mam czym gardzić w ludziach 

Którzy są fałszywi 

Pomaga Ci nic może

Jestem więźniem własnego sumienia

Aktualna emocja ma prawo rządzenia 

W hierarchii bez znaczenia

Wygrywa rzut losu, chęci urojenia

Osobista tragedia 

W wymiarze odosobnienia

A inni kiwają głowami z politowaniem 

Za życia 

„Najbliżsi”nad grobem moim 

Tez będą twarze zasłaniać potakiwaniem 

Teatrum mundi

Kierunek mądrość 

W świecie sprzecznych filozofii 

Promowanych bez skupienia

Aplauz 

Klaszczącego tłumu słuchaczy

Widzów i aktorów za razem 

Sam osądzać raczysz

Próbując wydostać się 

Z filozofskich chaszczy 

Tępe koło

Tyle chciałabym Ci powiedzieć

O tyle mocniej przytulić 

Żyje w tym co znam 

Znam tęsknotę do krwi, do krwi 

Znam opatrzność i wpatrzenie

Znam grzechy główne i poboczne 

I odpowiadające im drogi 

Czuwam wiecznie 

I wiecznie się nie doczekuję

Gdy u celu jestem 

Nie staczam się jak kamień 

Spadam w studni bez dna 

Pryskam jak bańka mydlana 

Nie potrafię wyjść z wszego szemrania 

Toruję sobie sama wyjście 

Szukając usprawiedliwień 

Wciąż myśląc jestem winien 

Nawet jeśli zginę

Piekło jest teraz jak żywe 

Jestem gryfem 

Kupisz mi taryfę?

Ilość i jakość

Kiedy miałam mniej 

Miałam więcej 

Czułam się 

W ogóle 

Pragnąc więcej 

Traciłam więcej 

Teraz nie czuję

W ogóle 

Patrzę na was 

Wokół pełno twarzy 

Historii które trwają 

Spokojni w jednym 

Nie musicie się oszukiwać 

Postawiłam cała kartę na siebie 

Nie chce tej karty dzierżyć więcej 

Czekam aż ktoś ją przejmie 

Albo smierć ją wygrzebie 

Wmuszają we mnie 

Nie bądź niemądra 

Nie bądź samolubna 

Nie bądź taka 

Zrób to 

Zrób coś 

Zmień coś 

Doceń mnie 

Doceń świat 

Przecież jesteś taka mądra 

Przecież wszystko było okej 

Przecież to nie koniec 

A ja tak na prawdę 

Nie chcę 

Oszukiwać 

Więcej 

Niech kto inny się przyda 

Na tym świecie 

Ja umarłam 

Tylko kiedy to się stało 

Teraz jestem w piekle 

Przeżywając wciąż to samo 

Lepszy

Chcę słuchać kogoś kto mnie kocha

Poważnie 

I traktuje moje słowa 

Odważnie 

Kogoś kto nie boi się 

Nie narzeka 

Ładnie ubiera w słowa szczęście 

Kogoś kto 

Nie szuka 

Bo znalazł 

Gorszą wersję siebie 

Wartą naprawy 

Zegar

Kartotekę splamiłem sam

Ukłuła trzustka 

Maltretowana 

Minimalizmem CYK brakiem granicy

Ukłuła dusza 

Odpowiedzialna 

Sumienność 

PSTRYK

Gniew 

CYK

Szept... który krzyk wybiorę na ten dzień noc dzień noc 

Tik tok tik tok 

A na lekcjach polskiego słyszę wciąż:

Czas się zatrzymał

Tyle lat 

Niewoli 

I słucham słów o sobie 

Przerywnikiem jest tik tok wewnątrz mnie 

***

Reformacja rewelacja 

Szukająca szubienicy

Odpuszczenia odpowiedzi

Unikając ulicznic 

Rozumienie rozpatrzenia

Cenna cecha 

Jeśli jeszcze

To tłumaczysz 

Gratuluję gównoprawdy 

nightmares & dreams

Kiedy 

Czuję się najlepiej 

Gdy nic nie jem 

I wyglądam jak smierć 

Człapiąca 

Tyka mi serce jak zegar 

Zegarem jestem 

Tam co bić nie ma 

I o co nie ma 

Dlaczego wy jecie 

Wszyscy 

Wszystko 

Codziennie 

Nie potrzebujecie 

Jedzcie beze mnie 

Chciałabym jeszcze 

Z ostatnim tchnieniem 

Wydusić z siebie 

Że jestem i będę 

Jeśli będziecie tego chcieć