Na dobranoc

Będziesz czytał teraz na noc 

Pewną bajkę na dobranoc 

I nie raniąc ludzkich części 

Będziesz słuchał opowieści 

Nie zadając bólu twarzom 

Nieznajomym wspak witrażom

Kłującym w oczy zaspane 

Sprzedając życie za zła wianek 

I posłuchasz dalej opowieści 

O tym co ci w kieszeni szeleści 

Co w portfelu się mieści 

Posłuchasz o prawdzie 

Używek zdradzie 

Na sumienia werandzie 

Posłuchasz o litościwej pysze 

Donośnej kołysce "to ja,moje,mój,moja"

Wulgarna harmonia 

Szczeniacka ironia

I zaśniesz znów beztrosko 

Czekając na widowisko 

Jutrzejszego dnia 

Dzisiejszej nocy 

Poszukaj pomocy

Kołowrotek

Napisałaś wierszy parę 

Wszystkie słabo rozczesane 

Wszystkich sukna podniszczone 

Ich krawędzie pomarszczone 

Nitki się pourywały 

Włóczka czeka na pochwały 

Igły w linijkach 

Drewno na kijkach 

Kłaki wplątały się w werset 

Przecięty materiał na gorset 

Połamane zwrotki 

Wierszowe wywrotki 

Marne kołowrotki 

Nonsensy

Namaluj Kolorowy świat 
Podczas smogu Różowy kwiat 
Podczas deszczu Niebieskie krople 
Podczas mgły Błękitne sople 
Pokaż Szczęście w życiu 
Podczas smutku Uśmiech szeroki
Podczas łez Iskierki w oczach 
Podczas bólu Śmiech 
Spróbuj pokazać to
Spróbuj rozmazac zło 
Spróbuj zamienić chmury w słońce 
Nonsensy piekące 

Cinderella

Twoje powieki runą w proch 

Twoje wargi zatopią się w mrok 

Twoje serce umilknie 

Twoje życie przeminie 

Twoje myśli usną 

Gałęzie musną 

Piach przytulą 

Ból znieczulą 

Ciemność Ci będzie ostoją 

Źrenice się w czerni utopią

Zmienność nie będzie katuszą 

Garści ziemi Twój oddech uduszą

Krew skrzepnie łapczywie 

Ciało zapadnie w naczynie 

Skończą się dźwięki

Przerywanych uczuć jęki 

Słowa udręki 

Śmierci wdzięki

Dusza

Dusza dynamicznie umyka 

Chociaż nie jest dzika 

Oswojona ponad logiczne wszystko 

Lecz rozbieżna jak ognisko 

Twoja dusza 

W katuszach 

Na murach wypisana 

W dusze innych zawikłana 

Wspaniała 

Pogardy nie rusza

Złości nie wzrusza 

Praw nie narusza 

Złotem nie kusi 

Błotem nie obrzuci 

Kurzu nie zmiecie 

Ni w zimie ni w lecie 

Zapomi życzliwie 

Upomni kąśliwie 

Zatańczy w dobrą noc 

Pokaże życia moc 

Uzupełni braki 

Świata wraki 

Zabierze na atramentowy szczyt 

U schyłku kalendarza 

Kopnięcia kałamarza 

Mrużąc oczy

Mrużąc oczy przed deszczem 

Spotykasz szarość nad kleszczem 

Co tkwi w twych powiekach 

Życie utrudniając 

Przez zło poznając 

Każe patrzeć dosłownie 

Minimalistycznie i chłodnie 

Zabiera radość i wiarę 

Szacunek i ambicje ponad miarę 

Postepujesz według chorych zasad 

Zgadzasz się na śmierć u nasad 

Ludzkości 

Rozpłyną twą prawdę 

Pokażą nierealnie 

Uszkodzą wzrok 

Nie na rok 

Te kleszcze 

Medialne wieszcze 

Dysonans - Miłość z ignorancją

Jak słońce zachodzi 

O wieczornej godzinie 

I miłość się rodzi 

W szczęśliwej rodzinie 

Jak szept 

Co cichą drogą 

Do uszu płynie 

Tak Ty, idealnie 

Mów dokładnie 

Kiedy oczekiwanie minie 

Jak żołnierz idzie 

Ograniczając kroki 

Jak wieża stoi 

Na niej maszt wysoki 

Jak pod niebo, drzewo 

Nieustannie się pnie 

Tak Ty w tym czasie 

Zmieść się w obrazie 

Stanowczo. 

Jak sarna płochliwa 

W lesie zanika 

Jak ptak szybko 

Przed ludźmi umyka 

Tak słuchaj mnie 

Przejrzyście 

Czuj każde słowo 

Soczyście 

Jak zwierz na tropie 

I lew w obronie 

Jak pilot w szybowcu 

Jak ogień na słońcu

Tak obserwuj mnie bacznie 

Przyglądaj się znacznie 

Pilnuj uważnie 

Strzeż mnie wyraźnie 

Miłością 

Ja jestem jeszcze

W tym cichym momencie 

Ignorancja jest wszędzie 

Więc pokaż mi szczęście

Spójrz na mnie

Raz jeszcze 

Upadnę 

Później popatrzysz na siebie