Czasami czuje,
jakby niektórzy ludzie, których znam,
chcieliby wykrzyczeć
swoje problemy, niepewności, kompleksy.
Że wszyscy mają na dnie coś,
co nie pozwala im w pełni cieszyć się życiem.
Coś,
co zawsze stoi za podejmowanymi przez nich decyzjami.
Jaka jest prawda?
Zawsze wolałam kubek od szklanki
Raczej kolegów niż koleżanki
Preferowałam zgodę od walki
Zimowe wieczory od letniej saharki
Chodzenie do szkoły niż na wagary
Na wyjście soczewki, nie okulary
Samotność od toksycznej relacji
Bezmyślny upór zamiast przyznania racji
Długie rozmowy niż długie imprezy
Kawałek brownie od kawałka bezy
Te moje wszystkie głupie ekscesy
Od mądrych rad, doświadczeń miesięcy
Teatr od kina
Cydr od piwa
Wodę od wódki
Naukę od wróżki
Meble niż ciuszki
Boga od pustki
Bycie podziwianą niż adorowaną
Bycie miłą niż wulgarną
Bycie wdzięczną niż zazdrosną
Bycie obserwatorem od bycia w centrum
Bycie wrażliwą od bycia odporną
Bycie panikarą od bycia spokojną
Bycie wydziwiarą od bycia akceptującą
Bycie nudziarą od bycia szokującą
Bycie zakochaną
zawsze bycie zakochaną
Ciężko było w 2020 roku
Doczekać się takiego widoku
Za oknem spokój, cisza i jasność
Wieczorne spadające płatki śniegu
Wyzwoliły nieoczekiwaną radość
Dla mnie szczególnie kiedy świat upada
Życie wymaga, a słabość przytłacza
Taki widok pokonuje wszystkie muszę, nie umiem, boję się
Wszystkie niezaradności
Taki widok to jest jak skarb w sercu
Jak wielka spowiedź
Jak poczucie się pełnym
Jestem taka
Ze gdy patrzę na zimową wieczorną aurę
To chce mi się płakać
Ze wzruszenia
Nie ważne jak byłoby źle
To jest moja pełnia szczęścia
Eliminacja wszelkich dystraktorów
Tych ponurych niepewności
W tym zamieszanym życiu
Moje dwie największe miłości
Długo i zima
Kim jesteś?
Sercem porywasz się na najodleglejsze oceany potrzeb
Dłońmi szkicujesz to czym się fascynujesz
Śpiewem tańczysz, natchnieniem pielęgnujesz
A to czego pragniesz to wiedza najtwardsza wykuta w mękach
Zastanawiasz się nad przeznaczeniem
I czar pryska
Została ci szara chmura
Szara chmura daje nura
W samotności,
W umyśle teraz gości
Jej dźwięki oczekiwań
Zabójstwo na każdym kroku
Przy depresji wyroku
I to nie jest ostatnie słowo
Jeszcze egzekwowanie
Dla innych egzekucja
Ten rok przyniósł wiele rozpaczy
Ten rok zesłał wiele niesprawiedliwości
Wiem, że niektórzy długo jeszcze
Nie wybaczą Bogu tego, co w tym roku miało miejsce
Chciałabym wiedzieć, co napisać,
Aby wszystkim nam ulżyło,
Ale chyba nie ma takich słów.
Są tragedie, które wstrząsnęły światem
Są tragedie, które wstrząsnęły państwem
Są tragedie, które wstrząsnęły rodzinami
I są tragedie, które wstrząsnęły jednostkami
Możemy zastanawiać się nad zdrowiem ciała, środowiska, mentalności, populacji
Ale nie zmienimy innych, nie zmienimy obcych, nie zmienimy głupoty i wąskich horyzontów.
I nie obwiniajmy się za to,
Pewnych rzeczy już nie zmienimy,
Czasem nawet nie zmienimy siebie.