***

Płomień łopocze w próżni 

Jak flaga na rozhuśtanym wietrze

Dopóki tlenu nie może użyć 

Nie ma prawa mógbyś rzec

Ale czy on zdaje sobie sprawę?

Czy świadom pustki aby jest?

Wbrew światu ochoczo płonie 

Subiektywnie tonie ciemności kres

Kołysanka

powiem skrycie
moje sny
są zawsze ciekawsze
niż życie

zostań przy mnie kiedy ja
czuję że w końcu kogoś mam
spal cały szary strach
wypal to co w sobie trzymam
te niepokoje

kolorami oświeć strudzone zmysły
z serca wypisz urojone kaprysy
naucz pogody mnie
naucz pokory
pomóż odnaleźć się we wszystkie strony

śpij
bo sen to Twój przyjaciel
zaprowadzi Cię do niespełnionych marzeń
śpij
na zdrowie Ci odpoczynek
i śnij
nie trzeba do tego kołysek

śpij
bo miłość ma dla Ciebie niespodziankę
śpij
bo serce jest stosunkowo niepolarne
śpij
bo nerwy ukojone są sennością
śpij
bo w snach wszystko jest pewną możliwością

Psychiczni i normalni

Bawicie się w uczucia 

Nie do końca mogące odwzorować pełnię współczucia 

Inny świat w całej swej okazałości

Postrzegają tylko uwikłani w jego osobliwości 

Co innego bierni obserwatorzy 

Sugestywnie rozpowiadający jak odrębnych upokorzyć

Znieczulić bo wszystko na prawdę jest prostsze niż się wam wydaje

Chwalcie świat nasz cały i wspaniały

Za dobrodziejstwa jakimi was obdarowały...

Nie noce i niemoc

Filozofia

Filigranowe szkło ma sens
Daje sens kruchy ale jest
Zanurzam je pod taflą zimnej
Ścinającej naczynka kurczącej
Niepohamowanie wody

Skrzepłam. Tak jakoś działam na odwrót.

Wiertło

Piach w oczach sól na języku 

I drze się wydziera kukuryku!!! 

Cokolwiek gdziekolwiek innego 

Zabij się zabij w planach ego 

Nie potrzebujesz niczego? 

Czy chyba czegoś człowiekowego? 

Może jednak poproszę wiertło 

Co z tego tak nie będę "EKO" 

10 przykazań nieborzych

Nie miej ideałów
Bądź sam dla siebie autorytetem
Wytwarzaj nastroje
Ulepszaj efektywność
Czerpaj z nasycenia
Ignoruj toksyczną rzeczywistość
Buduj nadal filar siły wewnątrz
Tego ciała sponiewieranego
Upokorzeniami i cierpieniem
Wbrew mankamentowi w serduszku
Pokaż im NO POKAŻ
Rób wszystko wbrew oprawcom
Wywlecz ich złość swoją potęgą

Choroba

Gdzie jest ta siła,
Która napędzała chęć do życia?
Dzięki której po przebudzeniu
Wiedziałeś jaki sens ma wieczór,
Postrzegałeś zmysłem radości
Świeżość świata, siebie,
I chłonąć mogłeś całym ciałem młodość,
Bo miejce na ziemi miałeś swoje,
Jedyne, osobne, a jednocześnie stadne.
Dzięki temu wszystkie niepowodzenia
Przedawniały się z czasem,
A nie zalegały zajmując coraz to nowe
obszary duszy i ciała.
Jak to jest wyrzec się szczęścia?
A no tak po prostu,
Później żyjesz tylko wspomnieniem
i karmisz się nim na pozór.

Burze

Kocham burze
bo w burze
trzymać zasad się nie muszę

Kartkę oświetla mi błyskawica
kiedy ludzki prąd odcięty

Natura przychodzi z pomocą
zaskakuje jaskrawością i efektywnością
Pokazuje oblicze macierzyste
Wyrwane nam z kołyski cywilizacyjnej

Burze ponad inne stany pogody romantyczne
nieprzeniknione, gwałtowne, porywające
Emocjonalnie wiążące

Nic nie jesteś w stanie zrobić
prócz stać podziwiać i natchnionym być
wypełniać się zagadkową niepewnością cudu uczuć

A później czas pryska
jak szklana miska
jak upadły rzymskie igrzyska
Normalność się naprzykrza
Pomimo z burzliwej zmiany wybycia

Miłość

Miłość 

To tak na prawdę w różną stronę

Przyszłość

Brak miłości 

To tak na prawdę w jedną stronę 

Przeszłości 

Z roz ple cienia...

Krępujesz się to wiem Czuję
że również się krępuję

Sezon na lekarstwo przyszedł
Z nadwyżką zbyt szybko

Spokoju nam brak tego wewnątrz
Deficyt trudny do wyczucia z zewnątrz

Chwycisz czy nie po berło Bez znaczenia gdy dłoń jest perłą

Dobrze kiedy karmisz się werwą
Anemiczność nie sprzyja nerwom

Tak czy siak
W tłumie nikt mnie nie zrozumie
A serce komuś oddać muszę
Kto ma taką duszę No kto
Ma taką duszę...

Warianty siły

Można bić 
Smagać batem, nożem 
Szczypać i gryźć usta 
Przycinać palce butami i w drzwiach 
I nie powie słowa 
Na taki ból odporna 

Krzyczeć nie można 
I wyśmiewać i pluć bezpodstawnie 
Złych słów używać z obojętnością
Naprzykrzać się stale lub czasem
Choć nie zgłosi sprzeciwu 
Umiera od tego 

Śmie ch/rć

Nie ma lepszego substytutu Ciebie
Niż śmierć na drzewie
Śmierć w obrębie
"NIE WIEM"

Nie ma lepszego kamuflażu piekieł
Niż śmiech na gębie
Śmiech na scenie
"PODZIEMIE"

Niezasługujący

Najgorsze jest zawsze dostawać
To na co się nie zasługuje
A nie doceniając
Otrzymywać wszystko
Co najlepsze to czego się chce
I Ty
Jesteś z takich jednym
Który z biegiem czasu
Nauczy się docenić
Wszystko co się dostało
Chociaż się nie zasługiwało

Żywot

Wszystkie dni podobne do siebie wzajemnie
Przeskakuja gdy mrugam po mapie kalendarza
To jedno wielkie mozolnie czekanie
Aż ludzie znowu zaczną chodzić w płaszczach

Wszystkie noce podobne do siebie wzajemnie
Kroczą tą samą drogą za ziemią po niebie
Przepychają się tłumy koszmarów przeklęte
Budzą mnie huk powietrza łez płomienie

Wszystkie spotkania podobne do siebie wzajemnie
Każda ścieżka wydeptana słowa gesty utarte
Myśli spojrzenia ciepłe nieskalanie przyjemne
Ile naszych sił ile serca są warte